HASHIMOTO – CHOROBA TARCZYCY?

Choroba Hashimoto pochodzi od nazwiska japońskiego lekarza, doktora Hakaru Hashimoto. W 1912 roku opisał on pierwsze cztery przypadki tej choroby. Dziś wiemy, że to przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy.
Choroba Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną, ściśle związaną z układem odpornościowym. Przyczyną mogą być czynniki genetyczne a także stres. Medycyna wciąż nie wie, skąd bierze się choroba Hashimoto. Po prostu w pewnym momencie w tarczycy zaczyna toczyć się stan zapalny, który powoli ją niszczy. Stan zapalny wywołany jest atakiem własnych komórek odpornościowych, które z jakiegoś powodu zaczynają widzieć w niej wroga.
Przez pierwszych kilka lat chora osoba nie wie, że coś jest nie w porządku. Proces toczy się powoli, w stanie utajenia, przez wiele lat nie dając żadnych objawów do czasu, gdy funkcje tarczycy stają się na tyle upośledzone, a produkowanych przez nią hormonów jest tak mało, że zaczyna szwankować nam zdrowie.
Objawy Hashimoto wychodzą na światło dzienne najczęściej przy przypadkowych badaniach, na które dana osoba zgłosiła się z powodu dolegliwości, których z tarczycą nie łączyła, np. zawroty głowy, albo zaburzenia rytmu serca, które pojawiały się znienacka i trudno je było przypisać jakiejś konkretnej przyczynie… Zdarza się, że chorą na Hashimoto kobietę do lekarza zaprowadzą bóle mięśni oraz bóle i sztywność stawów, trudności z oddychaniem i uczucie wiecznego braku powietrza. Podobnie jest, gdy przybieramy na wadze, typowe dla choroby tarczycy – bo choć nagle zaczynamy gromadzić kilogramy z powodu spowolnienia przemiany materii, nam się wydaje, że to brak ruchu i zła dieta są przyczyną problemów. Także spadek nastroju, pogorszenie się samopoczucia psychicznego czy większa nietolerancja na zimno nie są zwykle powodem wizyty u lekarza. Wszystkie opisane wyżej objawy choroby Hashimoto spowodowane są niedoczynnością tarczycy, do której dochodzi na skutek zniszczeń w obrębie tego gruczołu. Niestety, wciąż nie wiadomo, dlaczego organizm upiera się przy tym, by zniszczyć tak ważnego sprzymierzeńca. Wiadomo jednak, że choroba Hashimoto jest jednym z głównych powodów niedoczynności tarczycy. Wiadomo też, że często występuje rodzinnie, czyli odpowiedzialne są geny. Podejrzewany o spowodowanie kłopotów jest też wszechobecny, przeciągający się stres.
Charakterystyczną dla tej choroby budowę tarczycy specjalista łatwo rozróżnia przez dotyk. Podstawowym badaniem biochemicznym jest określenie we krwi poziomu TSH (tyreotropiny) hormonu przysadki mózgowej, który steruje pracą tarczycy. Podwyższone TSH świadczy o jej niedoczynności. Osoby z niedoczynnością tarczycy wymagają systematycznego leczenia pod kontrolą endokrynologa.
Większość chorych jest skazana na branie leków przez całe życie. Należy to robić pod kontrola specjalisty, ze względu na zmienność poziomu niedoczynności. Osoba, u której stwierdzono chorobę Hashimoto, bez względu na jej przebieg, powinna systematycznie kontrolować stan zdrowia.
Dieta w chorobie Hashimoto odgrywa istotną rolę, oprócz przyjmowania przepisanych przez lekarza środków farmakologicznych ważne jest to co jemy na co dzień. W diecie osoby z Hashimoto powinny znajdować się produkty zawierające goitrogeny, powszechnie nazywane złodziejami jodu. Goitrogeny mają bardzo drogocenny wpływ na układ odpornościowy u osób z Hashimoto. Osoby chore powinny spożywać produkty z zawartością dużej ilości błonnika. Choroba Hashimoto powoduje, że perystaltyka jelit jest nieco spowolniona, dlatego błonnik jest dla nich ratunkiem.
Na dzień dzisiejszy wg wiedzy medycznej, nie istnieje na razie skuteczna i pewna metoda leczenia. Lekarze skupiają się więc na niedoczynności tarczycy, a nie na przeciwdziałaniu samemu przewlekłemu zapaleniu limfocytowemu. Leczenie jest więc zachowawcze i ogranicza się na podawaniu brakujących hormonów.